Te 'l caset de 'l comodin

De rènto a 'l casét
de 'n vecio comodin
ò catà desmentegà:
doi nice piturade, an britolin,
na ciave, an ciodo, an boton,
vinti schei, na s'ciona de oton,
na fotografia tuta smarìda,
na data e 'l nome de na tosata.

Te 'l fondo, na vecia fionda ligàda
a doi àsteghi de camaradària;
tacà, an vecio pachet de Popolari
co le frégole de tabac de i tenp “avari”,
de le prime fumàde
scondeste e sofegàde.

Ma la roba pì bèla che ò catà,
l'é stada an fior secà,
senza udor e senza pì color
che 'l me à ricordà an vecio amor
abù da tosatèl, ancora sbarbatèl,
che 'l me à fat piander e sognar.

E mi sto fior secà, el àse là,
serà co i me ricordi pì bei,
co le frégole de tabac, co i vinti schei

Gianni Dal Poz